Forum komarno.forumoteka.pl Strona Główna komarno.forumoteka.pl
Opis Twojego forum
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

"Podróże po cmentarzach Ukrainy"- Zbigniew Hauser

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum komarno.forumoteka.pl Strona Główna -> Komarno i okolice
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
Magdalena Smolska Kwinta



Dołączył: 02 Mar 2008
Posty: 73

PostWysłany: Nie Lut 22, 2009 4:13 pm    Temat postu: "Podróże po cmentarzach Ukrainy"- Zbigniew Hauser Odpowiedz z cytatem

Witam,
W swojej bibliotece posiadam książkę wydaną w 2007 roku nakładem Księgarni Akademickiej w Krakowie.
Autor - Zbigniew Hauser opisuje cmentarze dawnego woj. lwowskiego.
W powyższym tomie znalazł sie szczegółowy opis Komarna i tamtejszego cmentarza wraz z nagrobkami i tablicami inskrypcyjnymi spisanymi w roku 1997 r.
Pani Katarzyna podczas swej podróży zrobiła mnóstwo pięknych zdjęć na cmentarzu w Komarnie, możemy je podziwiać w galerii na stronie internetowej.
W celu uzupełnienia wiadomości dot. cmentarza i zachowanych (w 1997 r.) nagrobków postanowiłam przepisać ten rozdział, z nadzieją, że zainteresowane osoby znajdą ciekawe informacje. Podaję za autorem:

Opis Komarna

Miasteczko Komarno, w dawnym powiecie gródeckim (do roku 1914 w pow. rudeckim), położone jest 15 km na południe od Gródka i tyleż kilometrów na wschód od Rudek, przy drodze z Sambora do Szczerca, nad rzeką Wereszycą i stawem komarniańskim, w bagnistej okolicy.
Płynąca od wschodu Wereszyca oddziela przedmieście górne od dolnego

W 1880 roku Komarno liczyło 5079 mieszkańców (w tym ok.1000 Polaków, 2000 Rusinów i 2000 Żydów).

Parafia rzymskokatolicka należała do dekanatu drohobyckiego diecezji przemyskiej i obejmowała 21 wsi. Założył ją w 1473 r. Stanisław de Chodecz, wojewoda ruski i podolski. W tymże samym roku ufundował pierwszy kościół, o czym mówi inskrypcja na jego portrecie w obecnym kościele parafialnym, wzniesionym w stylu renesansowym w 1657 r.

Parafia greckokatolicka należała do dekanatu komarnickiego diecezji przemyskiej. Cerkiew parafialna usytuowana jest na "dolnym przedmieściu", cerkiew filialna - w samym centrum.

Komarno stało się miastem w 1473 roku, na mocy przywileju króla Kazimierza Jagiellończyka, nadanego Stanisławowi de Chodecz, wojewodzie ruskiemu. Przywilej ten przenosił mieszkańców z prawa polskiego i ruskiego na niemieckie [...] i zezwalał "tkaczom, sukiennikom, rzeźnikom i innym rzemieślnikom mieć kramy i jatki".
Król Zygmunt Stary, przychylając się do prośby Ottona de Chodecz, wojewody sandomierskiego, zaprowadził jarmark na Św. Trójcy. W przywileju Zygmunta Augusta z roku 1553 czytamy: "Bacząc, iż miasto będące własnością Jana Mieleckiego, wojewody podolskiego [...] leży na trakcie z Drohobycza do Gródka zwanym Krzyżowy Gościniec i że z powodu nader błotnistych okolic utrzymanie grobel, dróg i mostów znacznych wymaga nakładów, potwierdzamy przeto raz na zawsze pobierane dotąd myto".

Około 1590 roku, w wyniku małżeństwa z Katarzyną Mielecką, dobra te otrzymał znany pisarz Jan Ostroróg, późniejszy wojewoda poznański, który tu "znaczny utrzymywał zwierzyniec". W miasteczku kwitło wtedy pszczelarstwo. W roku 1612 Walenty Kącki, rządca dóbr wydał w Zamościu dziełko "Nauka koło pasiek", oparte na doświadczeniach poczynionych w dobrach komareńskich.

Komarno był dawniej miastem obronnym. Wytrzymało oblężenie Chmielnickiego w 1648 r. W 1672 roku hetman Jan Sobieski odniósł tu walne zwycięstwo nad Tatarami. W pogoni za nimi tak pisze do króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego: "Zastałem wtedy pod Komarnem samego Sołtana (Nureddin Sułtan - przyp. Z.H.), który zbierał się do szturmu, a przynajmniej postrach czynił dla wyciągnięcia okupu z Komarna [...] Samych Tatarów miał przy sobie 10 tysięcy [...] woyska zaś WK Mości tak ciężkim nagłym marszem zrządzone y zmorzone [...] że 2000 ad summum półtrzecia, non excedebat numerum. Wziąwszy jednak przed się protectionem świętnic Bożych, płacz y jęczenie tak wielu dusz chrześciańkich w pogańskich zostających rękach, Boga wziąwszy na pomoc, poszedłem na niego dwiema skrzydłami [...] Porzucił y Sołtan część zaraz na miejscu iassyru, który ścinać zaraz poczęli, ale że się im na to długo nie pozwoliło czasu. Zdało się, że Sołtan wyprawiwszy część drugą iassyru, z przebrakowanym swym miał nam dać potrzebę woyskiem ale puścił Pan Bóg na niego taki strach, że widząc resolutię Rycerstwa WK Mości y sprawę, że jedni w tył a drudzy w oczy, przeymując go poszli, mało co potarłszy, sromotnie uchodzić począł".
Do zwycięstwa komarnieńskiego przyczynili się też walnie miejscowi chłopi spuszczając stawy i odcinając przez to Tatarom drogę ucieczki.

Po Ostrorogach dziedziczyli Komarno książęta Wiśniowieccy i Ogińscy.
W 1767 roku kolejnymi przywilejami miasto obdarzył król Stanisław August: "Skłoniwszy się do prośby Michała z Kozielska Ogińskiego, wojewody wileńskiego [...] coroczne jarmarki w miasteczku Komarnie, w województwie ruskim w ziemi lwowskiej leżącem wiecznymi czasami nadali i pozwolili [...]". Pod dokumentem tym widniał odcisk pieczęci koronnej i podpis króla. W XVIII w. - za czasów Wiśniowieckich - klucz komarnieński składał się z 22 wsi.

Od Ogińskich kupili te dobra Lanckorońscy. Nieco na zachód od Komarna, w pobliżu pałacu (i parku) Lanckorońskich w Chłopach (zachowanego do dziś , choć w opłakanym stanie), znajdowały się dobrze zachowane szańce z wałami (z czasów wojen z Tatarami i Szwedami), będące być może dziełem Vaubana i księcia Wiśniowieckiego.

W dawnych wiekach mieszkańcy Komarna zajmowali się przeważnie rolnictwem lub rzemiosłem, głównie szewstwem, tkactwem i garncarstwem. Jeszcze za czasów Kazimierza Jagiellończyka istniała tu manufaktura sukna, a tkacze mieli osobny cech. Na pocz. XIX w. tutejsze płótna i drelichy wysyłano do Wiednia.

Za czasów austriackich miasto było siedzibą sądu powiatowego. Funkcjonowała szkoła czteroklasowa, założona w roku 1879 i szpital dla ubogich, założony przez właścicieli dóbr. W poniedziałki odbywał się w Komarnie targ. W 1879 roku zbudowano gościniec do Gródka. Około 1880 miasto podupadło, a mieszkańcy zubożeli.

Ozdobą miasta jest renesansowy kościół parafialny. Świątynia ta ma piękną, choć zniszczoną już (po wojnie) fasadę dekorowaną posągami świętych w niszach (w trzech kondygnacjach). Bogato opilastrowana fasada ma w zwieńczeniu szczyt z wolutowymi spływami. Okna dekorowane są maszkaronami. Nad portalem znajduje się marmurowa tablica erekcyjna, ozdobiona czterema herbami (m. in. herb Nałęcz). Wyżej widnieje inskrypcja: "Domus mea vocabitur".

Po drugiej wojnie światowej w kościele był skład mebli i sprzętu telewizyjnego. Przetrwały jednak barokowe ołtarze, polichromowane sklepienia i dwa barokowe portale do zakrystii. Wąskie, smukłe prezbiterium dekorowane jest z zewnątrz pilastrami jońskimi. Przed kościołem stoi dwukondygnacyjna zdewastowana dzwonnica. KL: W roku 2006 dzwonnica była odremontowana, miała odnowione tynki. Wciąż nie było w niej dzwonów.

Na początku lat 90 XX wieku Komarno zyskało smutną sławę, w całej dawnej Małopolsce Wschodniej. Stało się miejscem zażartego sporu o własność i użytkowanie kościoła parafialnego. Strona ukraińska wykazała tu wyjątkową nieustępliwość i brak tolerancji. Prawem silniejszego zabrano kościół na cerkiew. Zabrano renesansową świątynię o charakterze jakże odległej od cerkiewnej i w sytuacji, gdy w Komarnie są już cztery cerkwie!!! Na moje zapytanie, czy Polacy będą mogli również korzystać ze swego dawnego kościoła, ksiądz greckokatolicki odpowiedział: "Mają przecież kaplicę na cmentarzu!". KL: O zatargu o użytkowanie koscioła opowiadał nam p. Władysław Mihułka z Buczałów, wspominam o tym w moim artykule "Podróż do korzeni".

Na wschód od Komarna, w pobliżu wsi Klicka, na wzgórzu, stoi wysoki i interesujący pomnik wzniesiony z płyt kamiennych. Na czworobocznej podstawie, dostępnej po stopniach, znajduje się piramida z krzyżem. Między podstawą a piramidą widnieje inskrypcja "Mea mors Tua vita", tak umieszczona, że na każdym boku jest jeden wyraz, od którego można zacząć czytanie. Dawniej na pomniku wyryte były daty "1641" i "1663".
Według podania miał to być pomnik wystawiony przez walczącego z Tatarami rycerza swemu poległemu bratu. Inna wersja głosi, że jest to pomnik zabitego przez Tatarów dziedzica Komarna. Niektórzy uważają go za pomnik zwycięstwa Jana Sobieskiego nad Turkami. Pomnik wzniesiono z tego samego kamienia co kościół parafialny. Na dole widnieje obecnie data 1968 (renowacji?). Stan pomnika jest dobry.

Katarzyna Lisowska: Tak pisze o tym pomniku p. Stanisław Laskowski: "Ojciec mój, gdy oglądaliśmy ten historyczny zabytek, wyjaśnił mi (oczywiście, działo się to przed 1939 rokiem), że postawino ten pomnik w miejscu śmiertelnego pojedynku dwóch braci-szlachciców. Czując potrzebę ekspiacji, zwycięzca tego pojedynku kazał umieścić na pomniku napis: Tua mors - mea vita. Mea mors - tua vita. Inaczej mówiąc: Stało się to, co było nieuniknione - Jeden z nas musiał zginąć." Wydaje się, że ta wersja wydarzeń jest bardziej prawdopodobna niż teoria, że pomnik stanowi pamiątkę zwyciestwa nad Tatarami. Daty na pomniku (1641 i 1663) są wcześniejsze niż zwycięstwo Sobieskiego (1672). Chociaż zagadką pozostaje, dlaczego daty są dwie?

Na północny zachód od miasta do roku 1939 można było oglądać szańce (być może obwarowania zamku?) za czasów króla Jana III Sobieskiego, według podania połączone podziemnym chodnikiem z kościołem parafialnym. Do mało spenetrowanych podziemi (z grotami) prowadziły drzwi. W 1851 roku na pobojowisku z roku 1672 znaleziono figurkę brązową, przekazaną do muzeum PAU w Krakowie.
Komenatrz p. Stanisława Laskowskiego: Wały Sobieskego, jak je nazywaliśmy, dobrze znam. Pośród nich znajdowała sią obmurowana cegłami bardzo szeroka studnia, z której wiódł dokądś podziemny korytarz. Mówiono w komarnie, że aż do katolickiego kościoła. Za naszych czasów nie próbowano penetrować tego wejścia. Zimą chodziło się z nartami i sankami "na Wały".

W Komarnie urodził się znany historyk Karol Szajnocha.

W 1938 roku Komarno liczyło 5 tys. mieszkańców. Oprócz wspomnianego kościoła parafialnego i drewnianej cerkwi z XVII wieku (zachowanej) funkcjonowała też stara synagoga ( w dawnych wiekach było ich dwie). Rynek zabudowany był starymi domami. Przyjezdni zatrzymywali się w domu zajezdnym Pinkasa.

Cmentarz w Komarnie

Cmentarz katolicki w Komarnie położony jest w zachodniej części miasteczka, po lewej stronie drogi do Rudek i Tuligłowów.
Jest to cmentarz stary, założony - sądząc z dat zachowanych na nagrobkach - w I połowie XIX wieku. Stan jego zachowania jest niezły. Być może przypisać to należy używalności kaplicy cmentarnej jako kościoła parafialnego. Sam cmentarz sprawia jednak wrażenie już nieczynnego. KL: wrażenie mylne - w Komarnie mieszka wciąż ok 40 Polaków i cmentarz jest wciąż używany.
Jest to typowy cmentarz wiejski, bez śladów rozplanowania przestrzennego - nagrobki wyrastają wprost z murawy.
Przetrwała ceglana brama cmentarna - dwa neogotyckie pylony ze ślepymi ostrołukami, zwieńczone kamiennymi wazonami. Przetrwał też (w dobrym stanie!) - co zakrawa na cud - pomnik siedmiu Legionistów, poległych w latach 1914-1916 na froncie austriacko - rosyjskim. Jest to okazały obelisk zwieńczonym metalowym orłem legionowym.
Jednym z najstarszych nagrobków jest wysoki obelisk kamienny, dekorowany herbami, na pomniku z akroterionem, na grobie Teresy z Czerwonków Androszosk(?) (zm. 1842). Zwraca uwagę okazały obelisk, dekorowany panopliami i Orłem polskim na grobie Romualda Younga (zm. 1886) porucznika 5 pułku ułanów Wojsk Polskich z 1831 roku. Wspomnieć też trzeba o nagrobku z dekoracją neogotycką Marcianny Obmińskiej (zm. 1881) i masywnym pomniku kamiennym na grobie Franciszka Linka (zm. 1877), zarządcy dóbr hrabiów Lanckorońskich wystawionym przez właścicieli Chłóp.

Wykaz inskrypcji spisanych w czerwcu 1997 roku.

GRYNIENKO
"Tu spoczywa Feliks Grynienko 1.4.1863 - 3.5.1915 // i córka jego Albina 1.3.1919 - 6/7 1923 / Proszą o Anioł Pański // Katarzyna Gabryl 2/6 1879 - 14/4 1910 // i córka jej Apolonia 2.5.1898 - 21.6. 1915"
Skałki z otwartą księgą inskrypcyjną, zwieńczone "sękatym" krucyfiksem.

GODZIELIŃSKI
"Leopold Michał Godzieliński [...]"
Kamienny nagrobek z akroterionem, zwieńczony ozdobnym krucyfiksem żeliwnym.

WĄSOWSCY
"Tu spoczywa Filipina z Rudzkich i Ignacy Wąscowscy"
Kamienny nagrobek zwieńczony krucyfiksem.

KNESELOWIE

"Tu spoczywają Antoni Knesel i jego żona Katarzyna zm. 1936 Proszą o Anioł Pański"
Kamienny nagrobek zwieńczony rzeźbą św. Antoniego z Dzieciątkiem. W niszy rzeźba świętej.

RZESZUTKO
"Tu spoczywa Joanna Rzeszutko 12/2 1912 - 3/8 1921 Prosi o modlitwę za spokój duszy"
Prosty krzyż żeliwny.

OBMIŃSKIE
"Marcianna z Prokopowiczów Obmińska 11 listopada 1819 - 12 stycznia 1881 // Helena Obmińska 8 września 1862 - 3 maja 1885 Pokój ich popiołom"
Okazały nagrobek neogotycki, dekorowany ostrołukiem, pilasterkami i maswerkami. Na cokole blaszana tablica inskrypcyjna.

GARNOWSKI

"Tomasz Garnowski [...] zm. 1888 Prosi o westchnienie do Boga"
Kamienny nagrobek z akroterionem, pozbawiony krzyża.

ANDROSZOSK[?]

"Teresa z Czerwonków Androszkosk[?] Żona i matka najlepsza przeżywszy lat 60 przeniosła się do wieczności zostawiwszy męża, syna , córkę i wnuków w żalu nieutulonym dnia 2 kwietnia 1842 // przy niey spoczywa wnuka Alina zm. dnia 14 septembra 1842"
Okazały obelisk kamienny, dekorowany herbami. Na cokole zwieńczonym akroterionem blaszana tablica inskrypcyjna.

PASZKIEWICZ
"Tu spoczywa Michał Paszkiewicz 22/9 1826 - 2/9 1907 Prosi o Pozdrowienie Anielskie"
Sześcioboczna kolumna zwieńczona kamiennym krucyfiksem.

STELMACH
"Tu spoczywa Maryanna Stelmach 13/4 1849 - 29/XII 1903 Prosi o Pozdrowienie Anielskie"
Przewrócona sześcioboczna kolumna zwieńczona kamiennym krucyfiksem.

PARTYKA
"Tu spoczywa Anna Partyka przeżyła lat 23 umarła 13 II 1907 Prosi o Pozdrowienie Anielskie"
Pochylony pomnik kamienny pozbawiony krzyża. Tablica inskrypcyjna z szarego marmuru.

SENIOWA
"T spoczywa Marja z Mikłasiewiczów Seniowa // Nauczycielka z Chłóp przeżywszy lat 31 zmarła 16.11.1892 Pokój jej duszy"
Kamienny nagrobek zwieńczony profilowanym kamiennym krzyżem. Tablica inskrypcyjna blaszana.

SZCZYPEL
"Katarzyna Szczypel p.77 zm. 1908"
Pochylony nagrobek kamienny, zwieńczony ułamanym kamiennym krucyfiksem. W niszy figura świętego.

NOWICKA
"Tu spoczywa Jaonna matka Mateusza Nowickiego"
Kamienny nagrobek zwieńczony figurą Niepokalanej.

BŁOCCY
"Tu spoczywa Petronela z Orłowskich Błocka 1833 - 1876 // Michał Błocki
1817 - 1899 Wdzięczna rodzina"
Kamienny nagrobek zwieńczony prostym kamiennym krzyżem dekorowanym płaskorzeźbioną wiązką liści.

LINKOWA
"Tu spoczywa Anna z Wyszyńskich Linkowa 1795 - 1875 Matce ukochanej wdzięczny syn Lubin ten pomnik postawił 1881"
Kamienny nagrobek z akroterionem, zwieńczony krzyżem oplecionym draperią.

ŁADA BIEŃKOWSKI

"Adam Łada Bieńkowski 1821 - 1883 [...]"
Kamienny nagrobek z akroterionem, zwieńczony profilowanym krzyżem, w ogrodzeniu żeliwnym.

LINK LENCZOWSKI
"Tu spoczywa Franciszek Link Lenczowski urodzony 29go września 1814 umarł 29go października 1877 // Długoletni pełnomocnik i zarządca dóbr hrabiów Lanckorońskich / Wiernemu wszechmiar doświadczonemu przyjacielowi swej rodziny postawił ten kamień Karol hrabia Lanckoroński / Pokój jego duszy"
Wysoki kamienny pomnik z ozdobnym zwieńczeniem i nakładanym krzyżem kamiennym, w obszernym ogrodzeniu żeliwnym.

LINKOWA

"Anna z Komarnickich Linkowa przeżywszy lat 40 zmarła 20 października 1864 Prosi o Pozdrowienie Anielskie"
Potłuczony nagrobek żeliwny, znajdujący się w tym samym ogrodzeniu żeliwnym co pomnik Franciszka Linka.

SIEMIŃSKI

"Ferdynand Siemiński 1836 - 1886 Pokój jego duszy"
Kamienny nagrobek z akroterionem, zwieńczony obeliskiem.

STRIGL(?)
"Leopold Strigl [?] urodzony 8 listopada 1844 zm. 7 kwietnia 1887"
Kamienny nagrobek z akroterionem, zwieńczony obeliskiem.

RUDNICCY
"Tu spoczywa Stanisław Rudnicki zm. 1889 i Walerja żona [...] zm. 1875
Pokój ich duszom"
Kamienny nagrobek zwieńczony krzyżem oplecionym draperią.

KOWARZYK
"Antoni Kowarzyk CK poczmistrz w Komarnie zasnął w Panu 4/11 1893 w 61 roku życia swego Cześć jego pamięci"
Okazałe skałki z rozwiniętym arkuszem inskrypcyjnym oplecionym gałązką, zwieńczone dużym sękatym krzyżem, w ogrodzeniu żeliwnym.

NOLTING
"Teofila z Chodzikiewiczów Nolting przeżywszy 98 lat zmarła 1 lutego 1930
Prosi o Pozdrowienie Anielskie"
Luźna blaszana tablica inskrypcyjna oparta o płytę nagrobną z nadstawką, na której nowa tablica inskrypcyjna z czarnego marmuru o treści:
"Z Chodzikiewiczów Teofila Nolting 1832-1930"

KASPRZASZAK
"Tekla Kasprzaszak zm. 1889 Prosi o Anioł Pański"
Kamienny nagrobek pozbawiony krzyża.

ANCUTOWA
"Marcyanna z Kamieńskich Ancutowa żona śp. Tomasza Ancuty kawalera krzyża legii honorowej krzyża zasług woyskowych / polskiego orła "Virtuti Militari" / urodzona w Warszawie 1/1 1801 umarła 7/1 1867
Pamięci nayczulszej i naymilszej matce"
Pochylony kamienny pomnik, ukryty w zaroślach.
Tablica inskrypcyjna blaszana.

YOUNGA

"Romuald Younga porucznik 5go pułku ułanów wojsk polskich z r. 1830 /
urodzony [...] lutego 1807 zmarł [...] 1886"
Okazały kamienny pomnik na cokole z inskrypcją.
Bogata płaskorzeźbiona dekoracja pomnika: panoplia (szable, czako ułańskie), orzeł polski, girlandy liści.

ZUCHAJ

"Barbara z Orzechowskich Zuchaj ur. 1858 w Brzozowie zm [...] w Komarnie"
Kamienny nagrobek zwieńczony krzyżem oplecionym draperią.

HERMAN

"Zofia z Dubasiewiczów Herman urodzona 10 Maja 1882 zasnęła w Bogu 16 X 1896"
Kamienny nagrobek zwieńczony krzyżem.

PIOTRÓW
"Antonina z Szajnowskich Piotrów 2 VI 1877 - 1 V 1929 Grzegorz Piotrów
11 III 1850 - 4 IX 1926 Ukochanemu ojcu wdzięczna córka"
Duży kamienny grobowiec ze słupkami połączonymi łańcuchem . Na nim pomnik z czarnego marmuru zwieńczony krzyżem. W ramionach krzyża ślad po zniszczonej płaskorzeźbie (?) w medalionie.

KILARSKI
"Tu spoczywa Michał Kilarski zm. 1895 Prosi o westchnienie do Boga"
Kamienny nagrobek zwieńczony krzyżem oplecionym draperią.

KURPIELOWIE

"Tu spoczywa Gracjan Kurpiel zm. 17 IV 1920 Julia Kurpiel zm. 1 VIII 1928 Proszą o modlitwę"
Skałki z otwartą księgą inskrypcyjną oplecioną winoroślą, zwieńczone "sękatym" krzyżem.

KURPIELOWIE

"Tu spoczywa Karolina Kurpiel prz. 52 lat Franciszek Kurpiel prz. 86 lat
Proszą o Anioł Pański"
Skałki z otwartą księgą inskrypcyjną.

TOMA[...]
(Tomaś)
"Tu spoczywa Katarzyna Toma[...] Prosi o Anioł Pański"
Okrągła pochylona kolumna, zwieńczona kamiennym krucyfiksem, w ogrodzeniu żeliwnym. Neogotyckie zwieńczenie kolumny.

BEZIMIENNE:

Po lewej - wysoki pomnik kamienny pochylony kamienną Grupą Ukrzyżowania. Po prawej - pomnik kamienny z rzeźbą świętej w niszy, zwieńczony krucyfiksem.

POMNIK LEGIONISTÓW

"Pamięci Legionistów poległych w ofiarnej walce o niepodległość Polski
Blauer Kratowicz Józef lat 20 / sł. polit. / ppor V Baonu / poległ 25 IX 1915 pod Kuklami
Bobeła Wincenty lat 21 rolnik z Chłop kapr. 2 PP / poległ 7 XI 1915 pod Bielgowem
Cygan Tomasz lat 21 absolwent gimn. kapr. 4 PP / poległ 1 X 1915 pod Koszyszczami
Łabaziewicz Władysław lat 19 stud. sem. naucz. ułan 1 p. / poległ 1 IX 1915 na Wołyniu
Partykiewicz Stanisław lat 21 absolwent sem.naucz. leg. 2 PP / poległ 29 X 1914 pod Mołotkowem
Prokop Kazimierz lat 21 rolnik z Chłop ułan 2 szw. / poległ 13 VI 1915 pod Rokitną
Wandycz Grzegorz lat 22 rolnik z Rumna plut. 2 PP. / poległ 21 VI 1916 pod Gruziatynem.
Bardzo wysoki obelisk kamienny zwieńczony stylizowanym, ażurowym, żeliwnym orłem legionowym. Tablica inskrypcyjna blaszana.


Ostatnio zmieniony przez Magdalena Smolska Kwinta dnia Pon Lut 23, 2009 8:42 pm, w całości zmieniany 4 razy
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
klisowska



Dołączył: 29 Lut 2008
Posty: 202

PostWysłany: Nie Lut 22, 2009 5:03 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Pani Magdaleno, po raz kolejny wielkie dzięki!
Znalazłam w i nternecie tę książkę, o której Pani pisze http://www.akademicka.pl/cgi-local/start.pl?kom=pokaz&isbn=83-7188-032-2&uid=0
Nie wiedziałam, o jej istnieniu. Muszę zaraz kupić. Dobrze, że powstają dokumentacje tych cmentarzy, bo czas jest nieubłagany. Ja robiłam tylko zdjecia, nie przepisywałam inkrypcji. Dzieki książce można te dane połączyć.
Jeszcze raz wielkie dzięki za wysiłek przepisania fragmentów. Ja właśnie wróciłam z nart i zastałam taką miła niepsodziankę na forum Smile
Pozdrawiam,
Katarzyna Lisowska
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Magdalena Smolska Kwinta



Dołączył: 02 Mar 2008
Posty: 73

PostWysłany: Nie Lut 22, 2009 6:46 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Pani Katarzyno,
To dla mnie frajda móc zrobić coś dla potrzeb innych ;)
Od dawna nosiłam się z myślą o przepisaniu tego rozdziału dot. Komarna, dziś wreszcie miałam na tyle czasu, aby zrealizować swój pomysł.
Nazwisk będzie przybywać, gdyż przepisuję cały rozdział poświęcony miasteczku i cmentarzowi w Komarnie.

Pozdrawiam wszystkich
Magdalena
Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
klisowska



Dołączył: 29 Lut 2008
Posty: 202

PostWysłany: Nie Mar 01, 2009 10:12 pm    Temat postu: Odpowiedz z cytatem

Witam Państwa. Ksiązka właśnie dotarła do mnie. Zapłaciłam 52 zł razem z kosztami przesyłki. Książka jest w miękkiej oprawie, format duży - A4, 340 stron. Omówione są cmentarze w 59 miejscowościach wschodniej częsci dawnego województwa lwowskiego. W treści są zdjęcia czarno-białe, nieduże, średniej jakości. Na końcu jest 48 tablic z kolorowymi zdjęciami. Te są trochę większe, ale też jakość ich nie jest bez zastreżeń.
Największą dla mnie atrakcją tego wydawnictwa są krótkie ale bardzo ciekawe opisy poszczególnych miejscowości, wszystkie w stylu takim jak fragment dotyczący Komarna zacytowany przez Panią Magdalenę. Dodatkowo, do kazdej miejscowości dołączony jest mały, ale bardzo czytelny fragmencik przedwojennej mapy. Załączam kopię okładki i spis treści.


Powrót do góry
Ogląda profil użytkownika Wyślij prywatną wiadomość
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum komarno.forumoteka.pl Strona Główna -> Komarno i okolice Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz dołączać plików na tym forum
Możesz ściągać pliki na tym forum